Καθημερινή
κ Ξυδάκη
Λέτε πως "η Γερμανία έχει να αποφασίσει αν θα αλλάξει ιστορικό πρόσωπο στον 21ο αιώνα ή θα ηγεμονεύσει επί ερειπίων".
Θεωρώ πως με την ανιστόρητη αλαζονεία που την έχει κατακυριεύσει, στρουθοκαμηλίζει νομίζοντας πως θα είναι εσαεί ο επικυρίαρχος με μεροκάματα της συμφοράς που επιβάλει στις ζώνες επιρροής της
(Η Ιρλανδία που βρίσκεται έξω από το μακρύ της χέρι, καθότι είναι η πίσω πόρτα της Αγγλίας, έχει μεροκάματα πολύ ανώτερα από τα δικά μας που διαρκώς μειώνονται χάριν του ιδεολογήματος της "ανταγωνιστικότητας". Βρλισκεται όμως εκτός της περιοχής "κυνηγιού" της. Η Ιρλανδία πιθανόν να τα καταφέρει καθότι διαθέτει -εκτός από κράτος- πατριωτική εθνική αστική τάξη)
Οι Γερμανοί αυταπατώνται πως με την πολιτική που ακολουθούν θα ανταγωνιστούν την Κίνα. Κατά την γνώμη μου πλανώνται πλάνην οικτράν. Όχι μόνο δεν θα το καταφέρουν αλλά θα παρασύρουν ολόκληρη την Ευρώπη. Η άνιση ανταλλαγή με την πλειοψηφία των χωρών της ευρωζώνης -λόγω κυρίως του ευρώ- έφτασε στο σημείο θραύσης.
Τα αναγκαία μέτρα θα ληφθούν πάλι αργά και υπό πανικό.
Εμείς όμως πως θα επιβιώσουμε με την εν ψυχρώ υφεσιακή διαδικασία που μας επιβάλουν;
Δεν είναι ικανοί -ή και δεν θέλουν- να καταλάβουν ότι δεν βρίσκονται στο απυρόβλητο αλλά αρμενίζουν στον άκρως ταραγμένο ωκεανό της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης ή -για να ακριβολογούμε με οικονομικούς και όχι γεωγραφικούς ορισμούς- του ξεσαλωμένου και ταυτόχρονα χαοτικού καπιταλισμού.
Από τη στιγμή που το 'Τζιν" ξέφυγε από το μπουκάλι, επί Θάτσερ και Ρέιγκαν, και το χρηματοπιστωτικό σύστημα κατέστη ανεξέλεγκτο από την πολιτική εξουσία, παίρνοντας το πάνω χέρι, άρχισε σταδιακά η απορύθμιση των πάντων συμπεριλαμβανομένων των θεσμών. Το μπάχαλο βαφτίστηκε "διαρθρωτικές αλλαγές". Όλες οι σημαντικές μεταρρυθμίσεις της αστικής προόδου μετά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο -στις οποίες "συνέβαλαν" καταλυτικά τα κανόνια της "Αυρόρας"- κατεδαφίζονται επιμελώς. Η μεσαία τάξη που είχε τεθεί υπό προστασία, τώρα τελεί υπό διωγμό και διαλύεται!
Ταυτόχρονα η αστική δημοκρατία δέχεται πλήγματα τόσο στην Ευρώπη, όσο και κυρίως στη Χώρα μας, η οποία μετατρέπεται σε "χώρο".
Σχολίασε ο/η I.M. | 22:40:01, Φεβρουάριος 25th, 2012
κ Ξυδάκη
Λέτε πως "η Γερμανία έχει να αποφασίσει αν θα αλλάξει ιστορικό πρόσωπο στον 21ο αιώνα ή θα ηγεμονεύσει επί ερειπίων".
Θεωρώ πως με την ανιστόρητη αλαζονεία που την έχει κατακυριεύσει, στρουθοκαμηλίζει νομίζοντας πως θα είναι εσαεί ο επικυρίαρχος με μεροκάματα της συμφοράς που επιβάλει στις ζώνες επιρροής της
(Η Ιρλανδία που βρίσκεται έξω από το μακρύ της χέρι, καθότι είναι η πίσω πόρτα της Αγγλίας, έχει μεροκάματα πολύ ανώτερα από τα δικά μας που διαρκώς μειώνονται χάριν του ιδεολογήματος της "ανταγωνιστικότητας". Βρλισκεται όμως εκτός της περιοχής "κυνηγιού" της. Η Ιρλανδία πιθανόν να τα καταφέρει καθότι διαθέτει -εκτός από κράτος- πατριωτική εθνική αστική τάξη)
Οι Γερμανοί αυταπατώνται πως με την πολιτική που ακολουθούν θα ανταγωνιστούν την Κίνα. Κατά την γνώμη μου πλανώνται πλάνην οικτράν. Όχι μόνο δεν θα το καταφέρουν αλλά θα παρασύρουν ολόκληρη την Ευρώπη. Η άνιση ανταλλαγή με την πλειοψηφία των χωρών της ευρωζώνης -λόγω κυρίως του ευρώ- έφτασε στο σημείο θραύσης.
Τα αναγκαία μέτρα θα ληφθούν πάλι αργά και υπό πανικό.
Εμείς όμως πως θα επιβιώσουμε με την εν ψυχρώ υφεσιακή διαδικασία που μας επιβάλουν;
Δεν είναι ικανοί -ή και δεν θέλουν- να καταλάβουν ότι δεν βρίσκονται στο απυρόβλητο αλλά αρμενίζουν στον άκρως ταραγμένο ωκεανό της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης ή -για να ακριβολογούμε με οικονομικούς και όχι γεωγραφικούς ορισμούς- του ξεσαλωμένου και ταυτόχρονα χαοτικού καπιταλισμού.
Από τη στιγμή που το 'Τζιν" ξέφυγε από το μπουκάλι, επί Θάτσερ και Ρέιγκαν, και το χρηματοπιστωτικό σύστημα κατέστη ανεξέλεγκτο από την πολιτική εξουσία, παίρνοντας το πάνω χέρι, άρχισε σταδιακά η απορύθμιση των πάντων συμπεριλαμβανομένων των θεσμών. Το μπάχαλο βαφτίστηκε "διαρθρωτικές αλλαγές". Όλες οι σημαντικές μεταρρυθμίσεις της αστικής προόδου μετά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο -στις οποίες "συνέβαλαν" καταλυτικά τα κανόνια της "Αυρόρας"- κατεδαφίζονται επιμελώς. Η μεσαία τάξη που είχε τεθεί υπό προστασία, τώρα τελεί υπό διωγμό και διαλύεται!
Ταυτόχρονα η αστική δημοκρατία δέχεται πλήγματα τόσο στην Ευρώπη, όσο και κυρίως στη Χώρα μας, η οποία μετατρέπεται σε "χώρο".
Σχολίασε ο/η I.M. | 22:40:01, Φεβρουάριος 25th, 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου