Delaxo είπε
Τρίτη, 17, Ιανουαρίου, 2012 στις '18:27'
Konstantina, ο προβληματισμός σου είναι πολύ αποκαλυπτικός για τη σκέψη μερικών, αλλά και επικίνδυνος για όλους.
Έτσι όπως πάει η κατάσταση, δεν μιλάμε για απόκτηση “ταυτότητας”, αλλά για να μη καταντήσουμε δουλοπάροικοι στη νεοφεουδαρχία του 21ου αιώνα.
Σήμερα μας προτείνουν έμμεσα μια Ελλάδα (και όχι μόνο Ελλάδα) όπως ήταν ΠΡΙΝ 100 χρόνια, πριν καθιερωθεί η κοινωνική ασφάλιση και το 8ωρο.
Αλλά θα πρέπει να μιλάμε για την Ελλάδα ΜΕΤΑ από 30 χρόνια.
Το “ποιός θα μας κυβερνά” τότε εξαρτάται από εμάς, αν βέβαια καταφέρουμε να διατηρήσουμε το δικαίωμα να διαλέγουμε οι ίδιοι τους κυβερνήτες μας (κάτι που ήδη κινδυνεύει).
Όσο για αυτό που πρέπει “να γίνει” είναι πρώτα απ’ όλα να σκεφτούμε πώς θα θέλαμε να είναι η κοινωνία μας στα γεράματα.
Αν αυτό δεν συμπίπτει με την “αναδιάρθρωση” και τον “εκσυγχρονισμό” που θα ικανοποιούσε τη Standard & Poor’s, τότε πρέπει να ξεπεράσουμε τον μαγνητισμό του καναπέ και τη ζωή σε εικονική πραγματικότητα, και να διεκδικήσουμε έμπρακτα τις ουσιαστικές επιθυμίες μας.
Γιατί βέβαια κανένας Παπαδήμος ή Σόρος δεν νοιάζεται για αυτές.
Μόνο εμείς.
Και οι ομοιοπαθείς.
Τρίτη, 17, Ιανουαρίου, 2012 στις '18:27'
Konstantina, ο προβληματισμός σου είναι πολύ αποκαλυπτικός για τη σκέψη μερικών, αλλά και επικίνδυνος για όλους.
Έτσι όπως πάει η κατάσταση, δεν μιλάμε για απόκτηση “ταυτότητας”, αλλά για να μη καταντήσουμε δουλοπάροικοι στη νεοφεουδαρχία του 21ου αιώνα.
Σήμερα μας προτείνουν έμμεσα μια Ελλάδα (και όχι μόνο Ελλάδα) όπως ήταν ΠΡΙΝ 100 χρόνια, πριν καθιερωθεί η κοινωνική ασφάλιση και το 8ωρο.
Αλλά θα πρέπει να μιλάμε για την Ελλάδα ΜΕΤΑ από 30 χρόνια.
Το “ποιός θα μας κυβερνά” τότε εξαρτάται από εμάς, αν βέβαια καταφέρουμε να διατηρήσουμε το δικαίωμα να διαλέγουμε οι ίδιοι τους κυβερνήτες μας (κάτι που ήδη κινδυνεύει).
Όσο για αυτό που πρέπει “να γίνει” είναι πρώτα απ’ όλα να σκεφτούμε πώς θα θέλαμε να είναι η κοινωνία μας στα γεράματα.
Αν αυτό δεν συμπίπτει με την “αναδιάρθρωση” και τον “εκσυγχρονισμό” που θα ικανοποιούσε τη Standard & Poor’s, τότε πρέπει να ξεπεράσουμε τον μαγνητισμό του καναπέ και τη ζωή σε εικονική πραγματικότητα, και να διεκδικήσουμε έμπρακτα τις ουσιαστικές επιθυμίες μας.
Γιατί βέβαια κανένας Παπαδήμος ή Σόρος δεν νοιάζεται για αυτές.
Μόνο εμείς.
Και οι ομοιοπαθείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου