Κύριε Γεώργιε Ἰακ. Γεωργάνα,
η Ευρώπη ΔΕΝ ζητά να καταργηθεί η αργομισθία, ζητά να καταργηθεί τμήμα του δημοσίου.
Η Ευρώπη ΔΕΝ ζητά να καταργηθεί η φοροδιαφυγή, αφού το μνημόνιο προβλέπει μηδενικά έσοδα απ' αυτή, τα δύο επόμενα χρόνια.
Η Ευρώπη ΔΕΝ ζητά κατάργηση της δωροδοκίας/δωροληψίας διότι τότε θα αυτοκτονούσε η SIEMENS και οι βιομηχανίες όπλων.
Η Ευρώπη ΔΕΝ ζητά την κατάργηση της αυθαίρετης δόμησης αντιθέτως, επιθυμεί να την ενισχύσει με αμφιβόλου ηθικής και συνταγματικής τάξης "επενδυτικά" προγράμματα.
Θα συμφωνήσουμε όμως ότι αυτά που δεν ζητά η Ευρώπη θα έπρεπε να είναι απαίτηση τμήματος της Ευρώπης, δηλαδή ημών των ιδίων, μιας και "Ευρώπη" δεν είναι μόνο η βορειοκεντρική Ευρώπη αλλά όλες οι κατευθύνσεις: αυτό άλλωστε είναι το μεγαλείο της.
Είμαι δε πεπεισμένος ότι, αν μας αφήσουν σε ησυχία δυο τρία χρόνια, πολλά από αυτά που χρειάζονται θα τα διορθώσουμε. Να μας αφήσουν σε ησυχία όμως, όχι να μας πιέζουν στη γωνία για να αναγκαστούμε να τους παραδώσουμε τα κλειδιά της χώρας με όλο τον παρόντα και μελλοντικό της πλούτο. Αυτό δεν θα επιτραπεί ακόμη και αν χρειαστεί να γίνουμε "άνθη του κακού" περιστασιακά, για να το αποτρέψουμε.
Ἠ ἀργομισθία στὸ δημόσιο, ἡ φοροδιαφυγή, ἡ δωροδοκία, ἡ δωροληψία, ἡ αὐθαίρετη δόμηση, ἡ εἰσφοροδιαφυγή εἶναι μήπως ἠθικὰ θεμέλια τῆς Εὐρώπης ; Τώρα ποὺ ἡ Εὐρώπη μᾶς ζητᾶ νὰ τὰ καταργήσουμε μᾶς ἔπιασε ἡ ἠθικὴ εὐαισθησία ;
Καὶ τὶς ἐγχώριες ἐλίτ ποιός τὶς ἐκλέγει καὶ τὶς ἐπανεκλέγει ; Ποιός τοὺς φτιάχνει τὸ προφίλ, προβάλλοντάς τες στὴν τύπο καὶ στὰ ἄλλα μέσα μαζικῆς ἐπικοινωνίας ;
Ψάξτε τίποτε παλαιὲς ἐκδόσεις τῆς «Καθημερινῆς» καὶ δέστε ἂν διακιοῦται νὰ ὁμιλεῖ περὶ ἠθικῆς.
Κύριε Γεωργάνα
έχω προ καιρού πάψει να ασχολούμαι με τελεσιγραφικά διλήμματα, τα οποία άλλωστε δεν έχουν τελειωμό. Ας μιλήσουμε με δεδομένα: οι εταίροι μας επιθυμούν να μας πατήσουν σε σημείο ασφυξίας με ένα πρόγραμμα που από την πρώτη στιγμή είναι λάθος όπως πολλοί προέβλεπαν και που τελικά αποδείχτηκε λάθος. Βόλευε η απίστευτη δουλικότητα των πολιτικών ταγών της χώρας. Προς επίρρωσιν, να γράψω απλώς ότι κατά τις "διαπραγματεύσεις" του αρχικού μνημονίου [θυμάστε, αυτό που θα μας έβγαζε στις αγορές "τέλη του 2010" (!)], οι υπάλληλοι της τρόικας μιλούσαν για μία τετραετία λήψης μέτρων και τότε γερμανός οικονομολόγος αντέδρασε λέγοντας ότι τέτοιας φύσης μέτρα απαιτούν τουλάχιστον οκταετία. Ε, σας πληροφορώ ότι ο κύριος Παπακωνσταντίνου (που τυγχάνει της έγκρισης του νέου πρωθυπουργού στο ιδιαιτέρως ευαίσθητο υπουργείο που προΐσταται) υποσχέθηκε ότι του αρκεί μία τριετία...Ακόμη κι έτσι όμως, ανά τρίμηνο υπήρχαν (και συνεχίζουν) οι γνωστοί εκβιασμοί με στόχο να ακολουθήσει η χώρα το αποδεδειγμένα λάθος πρόγραμμα για να γίνει ανταγωνιστική η Γερμανία σε σχέση με την Κίνα. Δηλαδή να βρουν οι γερμανοί βιομήχανοι πάμφθηνα εργατικά χέρια (εκτός Γερμανίας) και να λεηλατήσουν τον τεράστιο ενεργειακό πλούτο της χώρας ώστε επιπλέον να αποκτήσουν και πάμφθηνη ενέργεια.
Αντιμετωπίζουμε λοιπόν το ενδεχόμενο ασφυξίας από έναν αντίπαλο (και όχι πλέον εταίρο) που υπερτερεί. Μας αφήνει σαν ενδεχόμενο αντί της ασφυξίας να μας δέσει μία λαιμαριά/σφικτήρα και να μας σέρνει σαν υπάκουα σκυλάκια. Μπροστά σ' αυτή την προοπτική, εγώ λέω ότι θα τον δαγκώσω σαν λυσσασμένος, αν με εννοείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου